پرسید: «شما کاری دارید؟» گفتم: «هفت‌هشت دقیقه می‌خواهم وقت‌تان را بگیرم.» گفت: «اگر هفت‌هشت دقیقه باشد، اشکالی ندارد.» حساب و کتاب زمان را داشت؛ می‌گفت: «بنا نداریم بیش از ضروریات حرفی بزنیم.»   به شیوه باران، ص۶٢ ...

اهانت به انسان‌ها خواه با زبان و سخن گفتن باشد یا با سکوت یا اشاره یا هرطور دیگر، روا نیست و مؤمن راستین - از آن رو که خود را برتر از دیگران نمی داند - به هیچ کس اهانت نمی‌کند. نردبان سعادت، ص ۳۶۲ (تلخیص و تحریر کتاب معراج‌السعادة) ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره در طول مدت ده سالی که در نجف بودند، تمام ایام زیارتی را با برخی علما و با پای پیاده به کربلا مشرف می‌شد. در طول مسیر، اغلب در ذکر یا سکوت بود‌. برگرفته از کتاب رحمت واسعه، ص١٨ ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره دربارۀ سکوت می‌فرمودند: «اگر توانستی لب بدوزی، درهای دیگر برایت باز می‌شود.» برگرفته از کتاب «صحبت سالها» مجموعه خاطرات حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین علی بهجت ...

مردی نزد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آمد و گفت: یا رسول الله، مرا نصیحت کن. پیامبر فرمود: زبانت را حفظ کن. [دوباره] گفت: یا رسول الله، مرا نصیحت کن. پیامبر فرمود: زبانت را حفظ کن. [برای بار سوم] گفت: یا رسول الله، مرا نصیحت کن، پیامبر فرمود: زبانت را حفظ کن، وای بر تو، آیا مردم را جز آنچه با زبان آن ...

برای او که شیوۀ معمولش سکوت و کم‌گویی بود، «نگاه» می‎شد کبوتر نامه‌بر. به تک‌تک آدم‌هایی که می‌آمدند مسجد، نگاه می‌کرد. با نگاه سلام‌ می‌داد، دل‌جویی می‌کرد. آن‌هایی را که ته صف و یا کُنجی نشسته بودند و چندان به چشم  نمی‌آمدند هم می‌دید. نیازمندها را رصد می‌کرد؛ به اطرافیانش می‌گفت: «آن آقا را می‌بی...

  برگی از دفتر اسرار مگو......

هر دو شاگرد محضر آیت‌الله قاضی قدس‌سره بودند؛ بعد از چندین سال همدیگر را می‌دیدند. مطمئن بودم بعد از این همه سال با هم حرف‌ها دارند، ضبط و میکروفونی را آماده کرده بودم تا حرف‌های‌شان را ضبط کنم. هم را بغل کردند، چشمان خیس‌شان، دوری و دل‌تنگی را نشان می‌داد. روبه‌روی هم که نشستند، احوال‌پرسی مختصری ک...

امام صادق علیه السلام: بندۀ مؤمن تا زمانی که ساکت باشد، همواره نیکوکار نوشته می شود. پس وقتی که سخن می گوید [براساس سخنش] نیکوکار یا بدکار نوشته شود. وسائل الشیعه، ج ١٢، ص١٨۴   ...

رسول خدا صلی الله علیه وآله: ای ابوذر، وای بر کسی که سخن گوید و سخنش دروغ باشد، برای آنکه عده ای را بخنداند! وای بر او، وای بر او، وای بر او! ای ابوذر، هر کس که سکوت کند، نجات یابد. پس بر تو باد به سکوت. و هرگز از دهان تو دروغی بیرون نیاید. وسائل الشیعه، ج١٢، ص٢۵١   ...