حَوْقَلَه یا ذکر شریف «لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ» از اذکار مورد توجه و توصیۀ حضرت آیت‌الله بهجت رحمه‌الله بود. ایشان مداومت بر این ذکر را برای درمان غرور و ریا توصیه می‌کردند. بهجت‌الدعاء، ص٣۶١ ...

از امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام روایت است: کسی که در قلبش به اندازه ذره‌ای کبر و خودبزرگ‌بینی باشد، به بهشت وارد نمی‌شود.   وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۳۷۵ ...

از زشت‌ترین اقسام قطع رحم آن است که شخص به واسطه داشتن مال و ثروت و اعتبار دنیوی، اعتنایی به رحم فقیر یا بی‌اعتبار خود نکند... و بر او تکبر کند.   نردبان سعادت، ص ۳۳۱ (تلخیص و تحریر کتاب معراج‌السعادة) ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم. در محضر بهجت، ج٢، ص١٩۶   ...

سؤال: جهت علاج غرور، چه راهی را توصیه می‌فرمایید؟ حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: بسمه‌تعالی، اکثار «حوقله»، علاج غرور است. اکثار «حوقله» یعنی، زیاد گفتنِ «لاحول و لا قوّة الاّ باللّه». ...

امام صادق علیه السلام: هيچ کس نيست که تکبر ورزد، مگر به جهت ذلتی  که در خود احساس می  کند. وسائل الشیعه، ج ١۵، ص٣٨٠   ...

طايفه هفتم (از طوایف اهل غرور): سلاطين و حکّام و صاحبان امرونهی  اند. و فريفتگان و مغرورين ايشان نيز بسيار است؛ و ليکن آنچه اکثر ايشان به آن فريب می  خورند، صفت عدالت و نيکنامی  است. بيان اين مطلب آن است که: عدالت، صفتی  است که به واسطه آن، سلاطين ذوی  الاقتدار بر يکديگر افتخار می  توانند نمود؛ چون ...

امام صادق علیه السلام: هرکه تعصب ورزد و يا به او تعصب ورزيده شود (و او راضی  باشد)، رشته ايمان از گردنش برداشته می  شود. وسائل الشیعه، ج ١۵، ص٣٧٣   ...

طايفه ششم (از طوایف اهل غرور): اهل تصوّف و درويشان و فريفتگان اند. و مغرورين ايشان، از هر طايفه ای  بيشتر است. جمعی  از آنها صاحبان بوق و شاخ اند، که آنها را قلندران خوانند؛ که نه معنی  تصوّف را فهميده اند، و نه «هرّ را از برّ» (اصطلاحی  است که برای  فهماندن نادانی  کسی  به کار می  رود) شناخته اند، ...

و بعضی  [از اهل عبادتِ اهل غرور] در لباس و خوراک، به اندک چيزی  قناعت می  کنند؛ و از مسکن به مسجد يا مدرسه می  سازند؛ و گمان می  کنند که در زهد و ترک دنيا، به مرتبه کمال رسيده اند؛ و حال اينکه دلش از حبّ رياست، مملو، و طالب اشتهار به زهد و ترک دنياست. و معنی  «ترك الدّنيا للدّنيا» موافق حال او است. ...