امام علی علیه‌السلام فرمود: ترک خطا و گناه آسان‌تر از توبه است؛ ای بسا یک ساعت شهوترانی باعث اندوه فراوان و طولانی شود، و مرگ رسواگر دنیا است و [یاد آن] برای صاحب خرد شادی و سروری را باقی نمی‌گذارد. وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۳۰۹ ...

توی مسجد کیپ‌تاکیپ جمعیت بود. بعد از روضه، بلند شد و برای مردم دست تکان داد؛ این‌بار اما نه به کوتاهی همیشه. بند پرده‌ای که قسمت زنانۀ مسجد را جدا می‌کرد، پاره شد و افتاد. حالا زن و مرد با شوق نگاهش می‌کردند؛ و او انگار ازشان دلجویی می‌کرد. توی دلم گفتم: «چرا مثل همیشه زود نمی‌رود؟ چرا دل نمی‌کَند؟»...

یا جسم تحلیل‌رفته و نحیفش و با آن نفس‌های شمرده‌شمرده،  دست‌دردست فرزند به‌سختی قدم برمی‌داشت. فرزند نگران بود و پدر از نگرانی و دلشورۀ فرزند با خبر....

نشانه های خدا دوستی: اول آنکه مرگ بر او گوارا باشد، و لیكن این کلیت ندارد. دوم آنکه طالب رضای خدا باشد و هر که دوست خدا باشد، باید ترک معاصی نموده، ملازم طاعت و عبادت گردد و کسالت و بطالت را کنار بگذارد. سوم آنکه پیوسته در یاد خدا و دائم دل او به یاد خدا مشغول باشد. چهارم آن که همیشه زبان او به ذکر ...

در وصیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به علی علیه‌السلام آمده است: یا علی!شتاب کن و غنیمت شمار چهار چیز را پیش از چهار چیز: ١. جوانی‌ات را پیش از پیری‌ات؛ ٢. تندرستی‌ات را پیش از بیماری‌ات؛ ٣. بی‌نیازیت را پیش از نیازمندی‌ات؛ ٤. زندگی‌ات را پیش از مردنت. وسائل‌الشیعه، ج۱۶، ص۸۳ ...

با جسم تحلیل‌رفته و نحیفش و با آن نفس‌های شمرده‌شمرده،  دست‌دردست فرزند به‌سختی قدم برمی‌داشت. فرزند نگران بود و پدر از نگرانی و دلشورۀ فرزند با خبر. چند قدمی که رفتند، ایستاد و گردن به‌سوی فرزند چرخاند؛ لبخند زنان گفت: «فلانی می‌گوید از مرگ می‌ترسم، اما مرگ خیلی راحت است... مرگ مثل خواب است... خود ...

گفتند: «آقا حالش خوب نیست.» به منزل‌شان رفتم. معاینه‌اش کردم. کاملاً هوشیار بود. مرا راحت شناخت، به نام صدایم زد و احوالم را پرسید. حتی حرفی را که پنج سال پیش به من گفته بود، دوباره یادآور شد. بااین‌وجود، محض احتیاط گفتم: «ایشان را به بیمارستان منتقل  کنید.» یک ساعت بعد از بیمارستان تماس گرفتند... ب...

خاطراتی کوتاه از سیره و سبک زندگی آیت‌الله بهجت قدس‌سره: چند روزی بود که مرتب در مورد مرگ صحبت می‌کرد. آن روز هم وقتی می‌خواست به اتاق خودش برود، رو به مادرم کرد  و گفت: «می‌شنوی؟» مادرم گفت: «بله.»  فلان آقا را در فومن می‌شناختی؟  بله.  یادش به خیر، همیشه این شعر را می‌خواند:  «یاران و برادران، مرا...

...

...