از حضرت زید رحمهاللّه (فرزند امام سجاد علیهالسلام) نقل شده که فرمود: «ما عَصَیتُ اللّهَ مُنْذُ عَرَفْتُ یَمینی مِنْ شِمالی؛ از آن زمان که دست راست و چپ را تشخیص دادم، معصیت خدا نکردهام»....
عُجب، کبر و حسد مانع قبولی اعمال است؛ زیرا خداوند سبحان میفرماید: «إِنَّمَا یتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِینَ؛ خداوند تنها از تقواپیشگان قبول میکند».١
هر مرتبهای از تقوا برای انسان باشد، قبولی عمل او هم به همان مرتبه است.
در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۰۷
...
تجربه نشان داده که هر وقت دولتهای کفر خواستهاند دولتهای کوچک اسلامی را برای انجام مرام دنیوی خود، عبد محض خود کنند، آنان لبیک گفته و مطیع آنها بودهاند؛ نظیر اینکه ارتش عراق را به لبنان فرستادند تا علیه حکومت اسلام و له حکومت نصرانیها (مسیحیها) وارد معرکه شوند....
وای بر ما اگر در خصوص خوردنیها و نوشیدنیها از حرام اجتناب نکنیم؛ زیرا همین غذاهاست که منشأ علم و ایمان و یا کفر ما میشود، و یک وقت نگاه میکنیم و میبینیم که به یزید ایمان آوردهایم! از آیه «وَ لا تَقْرَبا هذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونا مِنَ الظَّالِمينَ؛ و نزدیک این درخت نشوید، تا مبادا از ستمکاران...
ابلیس که عالِم، بلکه از علمای رتبه اول بود و خیلی هم میخواست منطقی صحبت کند، گفت: «خَلَقْتَنِی مِن نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِینٍ؛ مرا از آتش آفریدی و آدم را از گل».١ ملائکه هم به خلقت حضرت آدم علیهالسلام اشکال داشتند، ولی پرسیدند و جواب شنیدند....
از حضرت امام رضا علیهالسلام روایت شده است: «گناهِ یأس از رحمت خدا، بیشتر از گناهی است که شخص مرتکب شده است». اگر جلوی خود را در ارتکاب معاصی نگیریم، حالمان به انکار و تکذیب و استهزا به آیات الهی، و یا به جایی میرسد که از رحمت خدا ناامید میشویم....
آقای عزیز، ظلم نکن؛ زیرا: «أَلْمُلْکُ یَدوُمُ مَعَ الْکُفْرِ، وَ لا یَدوُمُ مَعَ الظُّلْمِ؛ سلطنت با کفر پایدار میماند، ولی با ظلم پایدار نمیماند». همیشه که نمیتوانی ظلم کنی. یهودیها وقتی که مسلمانها را در گوشهای تنها پیدا میکردند، آنها را ضرب و شتم و اذیت میکردند؛ ولی باید بدانیم که همیشه ن...
شخصی در زمان رضاشاه پهلوی به تولیت فحش داده بود، او را نزد رضاخان بردند. یکی گفت: تنها به تولیت فحش نداده است. رضا گفت: حتماً به من فحش داده؟! گفت آری، گفت: پس چرا او را نکشتید؟!
بله، تنها بهخاطر اینکه به او فحش داده، میگوید: پس چرا او را نکشتید؟!
در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۸۵
...