گفتم: «آقا! شوهرخواهرم مریض است؛ توی حرم دعایش کنید.» پرسید: «چه بیماری‌ای دارد؟» با شرمندگی گفتم: «روانی است.» گفت: «همۀ ما روانی هستیم؛ اگر نبودیم، گناه نمی‌کردیم...». به شیوه باران، ص١٩ ...

در سال آخر، وسط درس حالش بد می‌شد. یک روز سرفه‌های پی‌درپی امانش نمی‌دادند. جعبۀ دستمال‌کاغذی روی میز  تمام شد و سرفۀ او نه! به نزدیکانش می‌گفتیم: «این‌قدر سختش است، بهتر نیست نیاید  و استراحت کند؟» می‌گفتند: «راضی‌اش می‌کنیم.» فردا باز دیدیم سر ساعت آمده... شرمنده می‌شدیم؛ کتاب‌مان را محکم‌تر توی د...

این دهه‌های آخر عمر با اینکه خیلی سختش بود، باز هم کارهای شخصی را مثل همیشه خودش انجام می‌داد. برای تجدید وضو رفته بود توی حیاط. چند ساعتی گذشت و اهل خانه متوجه نبودنش شدند. دیدند روی زمین افتاده و همان‌طور تسبیح به دست ذکر می‌گوید. گفتند: «وقتی زمین خوردید، چرا صدا نزدید؟» گفته بود: «گفتم شاید خواب...

  Your browser does not support the audio element. قسمت اول؛ پادکست صوتی سیره مهدوی آیت‌الله بهجت، کتاب بشارت، صفحه ۴٩ تا ۵۴  ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم. در محضر بهجت، ج٢، ص١٩۶   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: آری، در گرفتاری‌ها باید قدم‌به‌قدم به دفتر شرع نگاه کنیم؛ هرکجا که دیدیم واضح و آشکار است پیش برویم، و در موارد شبهه‌ناک و تاریک خودداری و توقف کنیم، عمل به احتیاط پشیمانی ندارد. در محضر بهجت، ج١، ص ۳۲۸ انسان باید کارهایش را مطابق دفتر شرع انجام دهد... در محضر بهجت، ج١، ص...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: حرم مطهر حضرت امام رضا علیه‌السلام نعمت بزرگ و گران‌قدری است که در اختیار ایرانی‌هاست، عظمتش را خدا می‌داند. در محضر بهجت، ج١، ص ٣٢٨ ...

آمده بودند و از او «استاد» می‌خواستند. می‌گفتند: «طی این مرحله بی‌همرهیِ خضر نمی‌شود؛ استادی به ما معرفی کنید.» گفت: «استاد شما، معلومات شماست. به آنچه یقین دارید، عمل کنید؛ هرجا یقین ندارید، توقف کنید تا برای‌تان روشن شود.» بعد هم حدیث رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله را گواه آورد که: «مَنْ عَمِلَ بِمٰ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: خدا می‌داند قرآن برای اهل ایمان مخصوصاً اگر اهل علم باشند چه معجزه‌ها و کراماتی دارد و چه چیزهایی از آن خواهند دید! برنامه‌ی قرآن آخرین برنامه‌ی انسان‌سازی است که در اختیار ما گذاشته شده است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم. در محضر بهجت، ج١، ص۵۵ ...

توی خانه جوجه داشتیم. از آن جوجه‌های بازی‌گوشِ پُر سروصدا. همۀ روز حواسش به آب و غذای‌شان بود. شب که می‌شد، دلواپس گرما و سرمای‌شان... می‌پرسید: «روی‌شان را پوشاندید؟ سردشان نشود یک‌وقت!» می‌گفتم: «پوشاندیم.» باز انگار مطمئن نمی‌شد، پا می‌شد می‌رفت سر می‌زد تا مطمئن شود. به شیوه باران، ص32 ...