از آیت‌الله جوادی دام‌ظله نقل شده است: از علامه طباطبایی رحمه‌الله تقاضا کردیم به ما درس اخلاق بدهد. گفت: «اخلاق درسی نیست.»  گفت: «همین آقای بهجت را نگاه کنید، مجسمۀ اخلاق است. همۀ کارهایش درس است؛ اخلاق است؛ درسش، نمازش، عبادتش، راه‌رفتنش.» برگرفته از کتاب «صحبت سالها» مجموعه خاطرات حجت‌الاسلام‌و‌...

پرسید: «چرا زن نمی‌گیری؟» گفتم: «آقا! مزاحم درس و بحث آدم می‌شوند.» گفت: «آدم باید خیلی ضعیف باشد که زن و بچه بتوانند مزاحمش باشند!»   به شیوه باران، ص۴٩ ...

  بچه‌ها توی خانه بازی‌گوشی و شیطنت می‌کردند. گاهی درمانده می‌شدیم. از آقای بهجت پرسیدم: «با بچه‌ای که از دیوار راست می‌رود بالا و حرف گوش نمی‌کند، باید چه کار کرد؟» گفت: «همان‌طوری که توقع دارید خدا با شما رفتار کند، با این بچه‌ها هم همان‌طور رفتار کنید. این‌طور اگر نگاه کنید، دیگر  زدن بچه‌ها یا ب...

هرگاه از قم به مشهد مشرف می‎شد و هم چنین در راه بازگشت از مشهد به قم، در تهران توقفی می‎کرد و به زیارت حرم حضرت عبدالعظیم علیه‌السلام می‎رفت....

  یک بنده‌خدایی از استادهای حوزه آمد و پرسید: شما در دیدارهای‌تان با امام‌عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، سؤال‌های علمی‌ هم می‌پرسید؟ [آیت‌الله بهجت قدس‌سره] جواب داد: ما از اساتیدمان هم سؤال نکردیم! آنها خودشان می‌دانستند سؤال ما چیست و جواب را می‌دادند...   رد پای سپید، ص۵۵ ...

  مادرم که به رحمت خدا رفت، پدرم تنها شد. کاری هم نمی‌توانستم بکنم. چون من ساکن آن شهر نبودم. به آقا ماجرا را گفتم. گفتند: «بروید پیش پدرتان. مشکلی نیست. از همانجا درستان را ادامه دهید. ولو با یک نوار صوتی».   ذکرها فرشته‌اند، ص٨٨ براساس خاطره یکی از شاگردان ...

  اولین باری که دیدمش، گفت: «بروید متاهل شوید!» گفتم: «می‌خواهم درس بخوانم آقا.» گفت: «مگر شیخ انصاری زن و بچه نداشت؟! بروید با ازدواج، یک هم‌مباحثه‌ای برای خودتان انتخاب کنید.»   به شیوه باران، ص۶٣ ...

 ...

ازش خواسته بودند که باز هم نصیحت‌شان کند. کاغذ کوچکی فرستاد و گفت: «برای آن‌ها که موعظه خواسته‌اند، این را بخوانید.» نوشته بود: «آقا! حرف‌های قبلی عمل شد، که بقیه‌اش را می‌خواهید...؟!» به شیوه باران، ص۲۷ (جلدسوم از مجموعه ۵ جلدی داستان‌هایی کوتاه از سیره و زندگانی حضرت آیت‌الله بهجت قدس سره) ...

پرسیدم: «سعادت دنیا و آخرت را در چه می‌دانید؟» فرمود: «در اینکه گناه نکنید.» چند دقیقه بعد به امید جواب مفصل‌تری، دوباره سؤالم را تکرار کردم؛ باز فرمود: «که گناه نکنید.» آخرش که داشتم می‌رفتم هم باز پرسیدم؛ گفتم شاید این «که گناه نکنید» از خاطرش رفته باشد. جواب داد: «گناه نکنید»! حرف اول و آخرش همین...