ولیدبن‌عبدالملک از بنی‌مروان، که مدعی خلافت رسول‌الله‏ صلی‌‏الله‌‏علیه‏‌وآله‏‌وسلم بود، می‏‌گفت: زمانی که شراب می‏‌خورم، زن‌ها را نزدیک من نیاورید؛ موسیقی کار آنها را می‏‌کند....

اهل تسنن ـ از جمله خوارزمی در مناقب ـ نوشته‌‏اند: خود عمر نامۀ ولایتعهدی خود را از سوی خلیفۀ اول آورد تا در مسجد برای مردم بخواند. گفت: این نامه از خلیفۀ اول است و من نمی‌‏دانم که در آن چه نوشته است، ولی هرچه باشد، من مطیع هستم و بدان عمل می‏‌کنم. یک نفر زیرک از پای منبر گفت: ولی من می‌‏دانم چه نوشت...

اما بنابر اشتراط ایمان که مخصوص به این است که حقیقت اسلام در ایمان است ـ «اَکمَلْتُ لَکُمْ دینکُمْ»۱، «إِنَّما وَلیُّکُمُ الله»۲ و امثال اینها ـ گفتیم در حقیقت، عاقل می‌فهمد که نبی، وصی می‌خواهد و تقریباً وصایت، بقایی است برای نبوت....

مروان نزد معاویه آمد و گفت: «مَؤُونَتی لَعَظیمَةٌ، أَصْبَحْتُ أَبا عَشَرةٍ وَ أَخا عَشَرَةٍ؛ مخارجم فراوان شده است؛ پدرِ ده تن فرزند و برادرِ ده تن هستم»۱ و هر کدام به دستگاهی نیاز دارند! معاویه، فدک را به او داد. عثمان نیز در زمان خلافت خود خمس آفریقا را که از غنایم بود، یک‌جا به او بخشید....

فدک را هم برای مصالح اسلام از دست حضرت امیر و حضرت زهرا علیهماالسلام گرفتند و غصب کردند! لابد وقتی معاویه آن را یکجا و دربست به مروان بخشید، آن هم حتماً برای مصلحت اسلام بوده است! ...

اگر مشروطه به‌پا نمی‌شد، ایران بر همان وضع سابق حکومت، در دست قاجار می‌ماندو اکنون دولت و ملت ایران، کمونیست بودند....