ج. هر دو حرام است.

ج. فرق نمى‌کند.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. خير، غيبت نمى‌شود.

ج. حرام است و تعزير دارد.

ج. اگر از موارد استثناهاى غيبت نباشد ـ مثل متجاهر به فسق (کسى که آشکارا گناه مى‌کند) ـ  جايز نيست.

ج. قتل است.

ج. اگر امکان رضايت ندارد، براى او استغفار کند.

ج. حکم تکليفى ندارد، ولى احکام وضعيّه دارد.

ج. بله، واجب است، مگر اين که اعاده‌ى عزّت و حيثيّت او را در نزد کسانى که پيش آن‌ها غيبت کرده بنمايد.