ج. مذموم است؛ بلکه در بعض موارد مى‌تواند حرام هم باشد.

ج. هر چه از عيوب مخفى مؤمن باشد که او را ناراحت کند، از موارد غيبت است.

ج. در صورتى که مصلحت‌آميز باشد جايز است، جهت توضيح بيشتر به جامع المسائل، ج ٢، ص ۴٧١ مراجعه شود.

ج. بله.

ج. تهمت جايز نيست و ذکر واقعياتِ دخيل در مسؤوليتى که درصدد آن است، مانعى ندارد و غير اين موارد را نبايد افشا کند.

ج. اگر مصلحتى در آن باشد، جايز است.

 ج. نماز و روزه‌هايى که ترک کرده قضا دارد و روزه‌ها کفاره هم دارد و موارد ديگرى هم براى قضا و کفاره است.

ج. اگر امکان دسترسى به او نباشد، بايد براى او استغفار کرد.

ج. حرام است.

ج. حرام است و مجازات آن به تشخيص حاکم شرع است.