ج. اگر جدّ پدرى ندارد، جايز است.

ج. ظاهرا قول زوج و عاقد مقدم است؛ زيرا آن‌ها منکر علقه‌ى زوجيّت پس از مدت هستند و زوجه مدّعى آن است که اگر زوجه بيّنه اقامه نکند، منکر حلف مى‌کند. گرچه احتياط در اين است که زوج پس از انقضاى مدّتى که قايل است، طلاق را اجرا کند.

ج. بايد مهر معيّن داشته باشد.

ج. بايد صبر کنند تا مدت عقدشان تمام شود.

ج. به نفع جامعه است.

ج. بدون شاهد هم مى‌توانند عقد بخوانند و قول آن‌ها هم به خواندن عقد، قابل قبول است.

ج. بله، مى‌شود، هر چند خلاف استحباب است.

ج. در استمتاعات بايد تمکين کند.

ج. حکم زنا را ندارد و اگر قصد مطلق نکاح را داشته‌اند، منقلب به عقد دايم و مهرالمثل مى‌شود.

ج. مقدار، منوط به رضايت طرفين است و فرقى بين اين که زمان آن بلند يا کوتاه باشد نيست؛ پس در طرف طول زمانى که مظنون است عدم بقا تا آن زمان تا به سفاهت نرسد، و در طرف کوتاهى، به لحظه معيّن با قابليت استمتاع؛ اگرچه به غير جماع باشد در آن زمان کافى است.