ج. در اين صورت بايد مهر را نزد شخص امينى قرار دهند تا پس از تمکين به زوجه بدهد.

ج. مهريه در طلاق قبل از دخول نصف است و اختيار طلاق با مرد است و بکارت و عدم آن در اين مورد دخالت ندارد.

ج. اگر مهريه حالّ باشد، با استطاعت زوج، زوجه حق مطالبه دارد.

ج. به نيّت رجا، طبق وزن نقره‌ى مسکوک محاسبه شود.

ج. بلى، خود را در معرض آن درآوردن است.

ج. همسر حقّ دريافت مهر خود را دارد و با فرض اين که شعور پدر، هر چند به حکم استصحاب برقرار نباشد، بايد با نظر حاکم شرع تحويل دهند.

ج. خير، با فرض معلوم بودن حال او و عدم تدليس و احتمال ابراى زن در آينده، کلاه‌بردارى صدق نمى‌کند.

ج. فرقى نيست.

ج. خير، امر طلاق به دست مرد است.

ج. مهريه بر عهده‌ى شوهر است و مجرّد وعده ـ که در ضمن عقدى نباشد ـ الزام‌آور نيست، به خلاف اين که هنگام عقد، پدر شوهر مهريه را ضامن شود که دينِ بر عهده اوست که در اين صورت اگر وفات کند، از عهده‌ى شوهر ساقط است.