ج. با پرهيز از تنبيهى که موجب ديه است، احتياط در اجازه گرفتن از ولىّ است.

ج. اگر مى‌تواند بدون خروج از منزل با مطالعه يا تعليم از شوهر و مانند آن ياد  بگيرد، نمى‌تواند بدون اجازه خارج شود.

ج. بله، مى‌تواند انصراف دهد و به تحصيل علوم دينى بپردازد.

ج. اجتهاد بر هر متمکن واجب کفايى است، مرد باشد يا زن و گاهى عينى هم مى‌شود.

ج. با فرض معرضيّت براى تعقّب يا معيّت حرام نمى‌تواند.

ج. ميزان، استقلال در نظر و تمکن تامّ در تشخيص حق از باطل است، پس بعد از محکم کردن مبانى اعتقادى ـ که قابل شبهه و خدشه نباشد ـ ، تحصيل آن علوم  جايز، بلکه نافع است و اگر تمحض در آن براى دفع شبهات اجانب و حفظ اعتقادات حقه باشد، گرفتن شهريه هم جايز است.

ج. اشکال دارد.

ج. اگر نيّت بدى نداشته باشند و فقط تشبيه باشد، اشکال ندارد.

ج. فراگيرى علم فقه و مبادى آن تا درجه اجتهاد واجب کفايى است و گرفتن شهريه با اشتغالات ذکر شده، جايز است.

ج. اختلاط مرد و زن جايز نيست.