ج. اگر نيّت بدى نداشته باشند و فقط تشبيه باشد، اشکال ندارد.

ج. فراگيرى علم فقه و مبادى آن تا درجه اجتهاد واجب کفايى است و گرفتن شهريه با اشتغالات ذکر شده، جايز است.

ج. اختلاط مرد و زن جايز نيست.

ج. جايز نيست، مگر براى کسانى که توانايى دفع و ردّ مطالب آن‌ها را داشته باشند که براى اين منظور نگهدارى آن براى آنان بدون اشکال است.

ج. اگر تحصيل آن‌ها در جهت تکفّل بخشى از نيازهاى حوزه علميّه و اهل ايمان است، مانعى‌ندارد با فرض اين‌که فقط تخصص در فقه و اصول را ترک نموده‌اند.

ج. اگر جهات شرعيّه را مراعات نمايند و در معرض فتنه و فساد نباشند، مانعى ندارد.

ج. علم به مسايل شرعيه‌ى مورد ابتلا و علم اعتقادات لازم است، که همان علم تقوا و يقين است.

ج. هذا موظّف بترک النّظر و هى موظّفة بالاحتجاب مع المحافظه على عدم اختلاط الرجال و النساء.[1]

[1]. گاهى دانشجوى پسر در مجموعه [آموزشى] قرار مى‏گيرد که تمام آن‏ها خانم هستند و يا دانشجوى دختر در جمعى از مردان قرار مى‏گيرد، آيا در اين مسأله اشکال شرعى نسبت به دختر و پسر دانشجو وجود دارد؟ با توجه به اين مطلب که خارج شدن از چنين مجموعه‏هايى منجر به ضررهايى مثل تأخير در فارغ‏التحصيل شدن آن‏ها مى‏گردد؟

ج. دانشجوى پسر موظف است از نگاه به نامحرم پرهيز نموده و دانشجوى دختر نيز موظف به حفظ حجاب است و عدم اختلاط زنان و مردان در چنين جمع‏هايى لازم است.

 ج. تاجايى که ممکن است، به گونه‌اى نهى‌ازمنکر کند که مستلزم بى‌حرمتى به او نشود.

ج. الأولى رعاية الإحتياط بإيقاع ذلک عند النّاس حتّى لا يحتمل فيه شى‌ء.[2]

[2]. گفتگو و مباحثه علمى و درسى بين دختر و پسر دانشجو چه حکمى دارد؟

ج. بهتر آن است که احتياط کرده و در حضور مردم انجام نشود تا احتمال امر خلافى در آن داده نشود.