ج. در وضو اگر تطهير ممکن نيست، بايد وضوى جبيره‌اى کند و در سجده به مسأله‌ى ٨٧٨ و ٨٧٩ رساله رجوع شود.

ج. پيشانى و کف دو دست و سر دوزانو و سر دو انگشت پا بايد روى زمين باشد، و در آوردن انگشترى و جوراب لازم نيست.

ج. اگر کم است مانعى ندارد و اگر بيش از متعارف است، جمع کند بين آن و ساير انگشتان و تمام آن‌ها را روى زمين بگذارد.

ج. مجرّد بوسيدن زمين و عتبه‌بوسى، سجده نيست و مانع ندارد.

ج. بايد بر سنگ و يا حصير و امثال آن از چيزهايى که سجده بر آن صحيح است، سجده کنند.

ج. بايد به اندازه‌اى که اوّلين مرتبه سجود، صدق مى‌کند خم شود و مهر يا چيز ديگرى را که سجده بر آن صحيح است تا روى چيز بلندى گذاشته و طورى پيشانى را بر آن بگذارد که بگويند سجده کرده است، ولى بايد بنابر احتياط، کف دست‌ها و زانوها و انگشتان پا را به طور معمول به زمين بگذارد، و کسى که هيچ نمى‌تواند خم شود، براى سجده بايد سر را به قصد سجده خم کند و براى برخواستن از سجده سر را بلند کند.

ج. واجب است؛ به معناى اين که عدم تعمّد در ترک آن شرط صحّت است.

ج. لازم است با جاى سالم پيشانى سجده کند و اگر ممکن نيست و يا زخم، تمام پيشانى را گرفته است، بايد به يکى از دو طرف پيشانى سجده کند و احتياط آن است که طرف راست را برطرف چپ مقدم بنمايد و اگر ممکن نيست به چانه سجده نمايد.

ج. مى‌توانند به قسمت‌هايى که با سنگ مفروش شده نماز بخوانند و يا براى اقامه نماز به جايى بروند که موجب وهن نباشد.

ج. نمازش باطل است.