ج. اين سجده را سجده‌ى دوم رکعت اوّل حساب مى‌کند، پس مى‌ايستد و رکعت دوم را به جا مى‌آورد و براى زيادى‌ها سجده سهو به جا مى‌آورد.

ج. کفايت هر ذکرى که در سجده بگويد خالى از وجه نيست، ولى  احتياط مستحب آن است که سه مرتبه سبحان اللّه‌ يا يک مرتبه «سبحان ربى الاعلى و بحمده» بگويد و ذکرهاى مستحبى را هم بنابر احوط بايد صحيح بخواند.

ج. به هر طور ممکن، هر چند با اشاره هم ممکن باشد، بايد سجده کند و با ترک آن از روى فراموشى يا عمدا ساقط نمى‌شود و بايد بعدا به جا آورد.

ج. سجده صحيح است و اگر موجب اطمينان شخصى شود، رفع شک مى‌کند.

ج. در اين صورت بايد به لباس يا زيرانداز که از کتان يا پنبه است سجده کند و گرنه، اگر از چيز ديگر است، بر همان چيز سجده کند، و اگر آن هم نيست در مرحله بعد بايد بر پشت دست سجده نمايد.

ج. به شکش اعتنا نمى‌کند.

ج. خير.

ج. بنابر احوط بايد بعد از نماز سجده‌ى آن را به جا آورد و نماز صحيح است.

ج. مى‌تواند، گرچه احتياط خوب است.

ج. اگر نتواند سر را نگه دارد و بى‌اختيار دوبار به جاى سجده برسد، روى هم يک سجده حساب مى‌شود و اگر ذکر نگفته باشد، بايد بگويد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ٨٨٢ رساله مراجعه شود.)