ج. در صورت جهل به حکم، معذور نيست.

ج. اگر به هيچ نحوه قادر بر نشستن نيست، همان کفايت مى‌کند.

ج. با صدق استيعاب عرفى (که عرف بگويد تمام کف دست روى زمين قرار گرفته است)، اشکال ندارد.

ج. به هر طور ممکن کف دست را به زمين گذارد کافى است، با سعى در صدق استيعاب عرفى، بنابر احوط.

ج. اگر عنوان ثانوى مثل وهن مذهب پيدا کرده است، عنوان را مراعات نمايند.

ج. اگر چيز ديگرى که سجده بر آن صحيح است نداشته باشد، چنانچه وقت وسعت دارد، بايد نماز را بشکند و اگر وقت تنگ است، بايد به لباسش اگر از پنبه يا کتان است سجده کند و اگر از چيز ديگر است، بر همان چيز و اگر آن هم ممکن نيست، بر پشت دست، و اگر آن هم نمى‌شود، به چيز معدنى مانند انگشتر عقيق سجده نمايد.

ج. در وضو اگر تطهير ممکن نيست، بايد وضوى جبيره‌اى کند و در سجده به مسأله‌ى ٨٧٨ و ٨٧٩ رساله رجوع شود.

ج. پيشانى و کف دو دست و سر دوزانو و سر دو انگشت پا بايد روى زمين باشد، و در آوردن انگشترى و جوراب لازم نيست.

ج. اگر کم است مانعى ندارد و اگر بيش از متعارف است، جمع کند بين آن و ساير انگشتان و تمام آن‌ها را روى زمين بگذارد.

ج. مجرّد بوسيدن زمين و عتبه‌بوسى، سجده نيست و مانع ندارد.