ج. به مسأله‌ى ٢١۴۶ رساله رجوع شود و در مقدار کفاره هم فرق دارند.

ج. احتياطا بايد آن را قضا نمايد.

ج. ظاهرا نذرش ساقط مى‌شود.

ج. نوشيدنى مناسب هر فصل، مثل شير و غير آن را بدهد.

ج. نذر غيربالغ صحيح نيست. (و توضيح بيشتر در مسأله‌ى ٢١٢٩ و ٢١٣١ رساله ذکر شده است.)

ج. بايد در محل نذر مصرف شود.

ج. ظاهرا منعقد نمى‌شود؛ مگر مثل کفايت اشاره از کسى که توانايى سخن گفتن ندارد، باشد.

ج. خير، اما با وجود شرايط، مى‌تواند احکام قسم را که در رساله مذکور است، داشته باشد (به مسأله‌ى ٢١٢٢ رجوع شود.)

ج. اگر نيّت نذر، داخل شدن در خصوص مسجد بوده است و پى در پى بودن متناسب با حال خود را قصد نموده، نه پى در پى بودن حتّى با حال حيض را، نذر منعقد است و حضور در ايّام حيض لازم نيست و غير آن حساب مى‌شود.

ج. بايد آن را در امور خير و نيک صرف کند يا اگر مشتبه در چند عمل عبادى باشد، بايد امر عبادى را به جا آورد.