دشمنی با شیعیان در دوران غیبت

هزاران نفر [به حاکمان جائر] می گویند «یا امیرالمؤمنین!». به حدی در اطاعت این‎ها کوشا بودند که تا به کجا رسیده است! مدام این را تکرار می‎کرد و سؤال می‎کرد [تا کجا حاضری مرا اطاعت کنی و او در جواب می گفت:] مال و اموال و همه‎چیز [نثار تو]! حتی اگر امر کنی خنجر را به بطن (شکم) خودم بزنم، می زنم. گفت: حالا که به اینجا رسید، به تو می گویم برو فاطمییّنی را که در آن غرفه یا در آن سجن محبوس هستند _ حالا زیر زمین بوده یا جای دیگر _ به قتل برسان، ولو به این‎که آن سقف را روی آن‎ها خراب کنی. او هم همین کار را کرد!^١

 حالا همین شهدایی که [به دست صدام ملعون] وفات کرده اند^٢ که در میانشان افاضل بوده است، زحمت کشیده ها و متدینین در میانشان بوده است، هیچ معلوم نشده اصلاً مدفنشان کجاست و این ملعون آن‌ها را در کدام چاه انداخته است. چطور [کشته]؛ آیا با تزریقی آن‌ها را کشته است [یا چیز دیگر]؟ نمی دانم. چه عرض کنیم؟!

همین ها^٣ آباء و ابناء هستند؛ همه این‎ها از همان روز اوّل، از سقیفه شروع شده تا به حالا. بعد از این هم تا چه زمانی هست، خدا می داند! همین قدر می دانم که خروج سفیانی کار خیلی خیلی مشکلی است! [روایت] می گوید به اسم، اشخاص را می کشد. [مثلاً] او فاطمه است، او عاتکه است، او محمّد است، او علی است و... . به اسم می‎کشد. بعد می آیند و می گویند: بابا! ما که تقصیر نداشتیم، پدر و مادر ما این اسم را برای ما گذاشته اند، ما خودمان که این اسم را اختیار نکردیم. می گوید: خب، فلان اسم و فلان اسم را نکشید، بقیه را بکشید.^۴

این ها هم همین  هستند؛ این ملوکی که در باطن یا کافر هستند یا تابع کافر هستند یا با کفار بیعت کرده اند. آخرش همین است و به هیچ چیز راضی نمی شوند؛ تمام مال را هم اگر به این‎ها بدهیم، کافی نیست؛ باید عبد ذلیل این‎ها باشی تا این‎که هر چه بگویند، انجام بدهی! نعوذ باللّه؛ نعوذ باللّه. مگر الآن انجام نمی دهند؟! مثلاً مگر حالا شنیده نشده که قرآن را بسوزانند و این دلیل بر دخولش در بهائیّتِ ملعنت باشد؟! باید به همه‎چیز حاضر باشد! قهراً خدا یک تنبهی بدهد و یک راهی نشان بدهد که اگر هم بخواهیم تقیّه کنیم، باید بدانیم چطور تقیّه کنیم. و الّا اگر تقیّه نکنیم، خب دیگر می کشند.

بیانات در درس خارج خمس، ١٣٨٣/٠٣/١٣