ج. قصد انجام وظيفه فعليّه کافى است و نيّت لازم نيست به زبان ذکر شود.

ج. با اذان آن محل افطار و نماز را بايد به جا آورد.

ج. روزه‌ى واجب معين مثل ماه رمضان را، هم بايد بگيرد و هم قضايش را به جا آورد.

ج. در صورت اوّل احتياطا بايد آن نماز و روزه‌ها را قضا کند و در صورت دوم هم واجب است قضا کند.

ج. خير، لازم نيست.

ج. اگر پدر و مادر شما يا خود شما قصد داريد تا آخر، هر تابستان دو سه ماهى به آن‌جا برويد و بمانيد، آمل وطن شما هم مى‌شود.

ج. اگر عرفا يک محل محسوب مى‌شوند، حکم يک محل را دارند.

ج. کفايت نمى‌کند.

ج. اگر سوار شدن همسر سبب زيادتى خرج وسيله نشود و هيچ تأثيرى در سفر شغلى کارمند نداشته باشد، اين جا کشف رضايت مالک مى‌شود که بر فرضى که بفهمند راضى هستند و در نتيجه نماز شکسته است.

ج. اگر ده روز در يک محلّ نمانده، حکم سفر اوّل را پيدا نمى‌کند.