ج. از آداب قرائت قرآن است، هر چند در نماز هم باشد و در جماعت از عهده‌ى مأموم ساقط است.

ج. يعنى آن عبادت ثواب کمترى خواهد داشت.

ج. با عدم محمل صحّت، عدالت او مشکل دارد.

ج. همان که مردم او را عادل بدانند، کافى است.

ج. خير، نمى‌توانند؛ مگر اين که آن شخص سبب اضلال و گمراهى ديگران شود و ضمنا ترويج از او هم جايز نيست.

ج. صحت قرائت حمد و سوره امام شرط است.

ج. اشکال دارد.

ج. اگر خنثايى باشد که بيشتر علايم مرد را داشته باشد که ملحق به مردان باشد، جايز است.

ج. جايز است، حتى براى مأمومى که نماز فريضه‌اش را مى‌خواند.

ج. جواز جماعت محل تأمل است؛ ولى در صورتى که جماعت دوم داراى مزايايى باشد که در شرع رجحان داشته باشد و کسى بخواهد به اميد مطلوب بودن دو مرتبه نمازش را به جماعت بخواند، بنابر اظهر جايز است.