ج. نمازهاى مستحبى زياد است و آن‌ها را نافله گويند. در بين نمازهاى مستحبى به خواندن نافله‌هاى شبانه روز بيشتر سفارش شده که جهت اطلاع از آن‌ها به مسأله‌ى ۶٣٨ رساله رجوع شود.

ج. بايد آن سجده را هم به جا آورد، زيرا به محلّ برگشته و شک کرده است.

ج. بدون تبيّن و روشن شدن خطا، بى‌اثر است.

ج. فرقى نمى‌کند.

ج. اگر نماز دوم مترتّب بر نماز اوّلى نباشد ـ مثل نماز عصر و قضاى نماز صبح ـ  اظهر صحّت نماز دوّم است و احوط به جا آوردن نماز احتياط بعد از نماز دوّم و اعاده‌ى نماز اوّلى بعد از آن است، اما در صورتى که نماز دوّم مترتّب بر نماز اوّلى باشد ـ مثل ظهر و عصر ـ اگر عمدا اين کار را کرده، نماز دوّم باطل است؛ و اگر سهوا بوده پس خالى از وجه نيست که از نماز دوّم به نماز احتياط عدول کند، و احتياط در اعاده‌ى اصل نماز با اين عدول است.

ج. اگر قصد ده روز در آن جا نداشته، تا سى روز نمازهايش را شکسته و بعد از سى روز، تمام، قضا نمايد.

ج. بله، مى‌تواند رجاءً.

ج. يک نماز صبح بخوانيد و يک نماز چهار رکعتى به قصد ما فى الذّمة.

ج. واجب نيست، ولى بر وصى يا وارث است که بر طبق مسأله‌ى ١٢۶٢ رساله عمل نمايند.

ج. بله، مى‌تواند.