ج. اگر نماز دوم مترتّب بر نماز اوّلى نباشد ـ مثل نماز عصر و قضاى نماز صبح ـ  اظهر صحّت نماز دوّم است و احوط به جا آوردن نماز احتياط بعد از نماز دوّم و اعاده‌ى نماز اوّلى بعد از آن است، اما در صورتى که نماز دوّم مترتّب بر نماز اوّلى باشد ـ مثل ظهر و عصر ـ اگر عمدا اين کار را کرده، نماز دوّم باطل است؛ و اگر سهوا بوده پس خالى از وجه نيست که از نماز دوّم به نماز احتياط عدول کند، و احتياط در اعاده‌ى اصل نماز با اين عدول است.