برخی گمان می‌کنند اگر دست باز باشند و انفاق نمایند، دیگر برای آنان مال و ثروتی جمع نمی‌شود و باقی نمی‌ماند. اگر با سخاوت، مال جمع نمی‌شود، پس چطور حضرت ابراهیم علیه‌السلام با آن همه بخشش که بدون میهمان غذا نمی‌خورد، آن همه اموال و دارایی داشت؟! در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۱۸ ...

ناصرالدین شاه با قافله خود در راه کاظمین شبانه به سوی کربلا در حرکت بود. شب جمعه و شاید ماه رمضان بود. عده‌ای از اهالی کربلا و شاید عده‌ای از علما نیز به استقبال او آمده بودند، درخواست کرد که دعای ابوحمزه ثمالی را بخوانند، آقایی در میان جمعیت فرمود: محمدجواد من حافظ دعای ابوحمزه است. در آن زمان آقا ...

رؤسا و فرماندهان شهرها می‌توانند اهل شهر را به مرام خود دعوت کنند؛ لذا در عراق هنگامی که دولت وقت عثمانی از آقا سید محمدکاظم یزدی رحمه‌الله درخواست کرد که از او حاجتی بخواهد، فرمودند: فرماندهان را از شیعه قرار دهید. کفار در فریب‌دادن و ما در فریب‌خوردن خیلی ماهریم. در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۱۶ ...

شخصی که حق حیات از کسی داشت ـ زیرا در زمان رژیم پهلوی کمونیسم و محکوم به اعدام بود، و آن شخص در نزد دولت پهلوی برای او وساطت کرده بود که در دستگیری افراد توده به دولت کمک کرده است و لذا مستحق عدم اعدام است و درهرحال موجب نجات او شد ـ به آن شخص ذی‌حق گفته بود که بنده الآن با حفظ سمت در حزب کمونیسم، د...

تدریس و تعلیم و تعلّم انسان‌ها، مخصوص انبیا علیهم‌السلام است، و علم و سواد بشر بدون وحی و تعلیم انبیا علیهم‌السلام ضررش بیشتر از نفع آن است، با سواد می‌شوند که با آپلو به کجا بروند، و آنجا چه کار کنند، به چه انگیزه می‌روند؟ که در برابر دشمن موضع بگیرند و او را بهتر هدف قرار دهند!...

اگر کفار به ما بگویند: این رویه را علمای١ طراز اول اسلام شما به ما یاد دادند، چه می‌گوییم؟...

جبری‌ها چگونه می‌توانند به معاد و مجازات اعتقاد داشته باشند؟ زیرا به اعتقاد آنها خدا به‌واسطه کارهای خود، عده‌ای را به جهنم و عده‌ای را به بهشت می‌برد! در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۱۳. ...

به نام حمایت و طرفداری از فقرا، شیوعیت و کمونیسم را به وجود آوردند که می‌خواهیم حال و وضع آنها را بهتر کنیم، ولی بدتر کردند. به نام فقرا ثروت و سرمایه را از ثروتمندان گرفتند و به فقرا ندادند، بلکه در مقاصد شوم و عیاشی و ریاست و قدرت خود صرف نمودند. همچنین گفتند: مردمِ جاهل از عالِم تبعیت نکنند، و دی...

مادیات و دنیا و وسایل راحتی، راحتی نمی‌آورد، بلکه: «أَلاَ بِذِکرِ اللهِ تَطْمَئِن الْقُلُوبُ؛ هان! تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد»،١ نه با داشتن مُلک و ملکوت؛ لذا باید سعی کنیم تزلزل‌هایمان برطرف شود و پرده‌ها برداشته شود. و بزرگ‌ترین پرده، خود ما هستیم: «تو خود حجاب خودی، حافظ از میان برخیز».٢...

اگر بشر سعادت و شقاوت خویش را تشخیص می‌داد و نقص و کمال را می‌دانست، پیرو انبیا علیهم‌السلام می‌شد....