... یکی دو دورۀ بیماری سختِ مزاجی داشت که آقا را بردند بیمارستان تهران. هیچی نمی‌توانست بخورد. فقط مایعات. بااین‌وجود خیلی هم روزه می‌گرفت. سه وعده‌ مسجدش هم ترک نمی‌شد. ذکرها فرشته‌اند، ص۴۴ ...

 آقا کم‌غذا بود. صبحانه که یک کف دست نان سنگگ می‌خورد. ناهار هم به‌خاطر مشکل مزاجی‌شان، معمولاً غذای آبکی می‌خورد. شب هم غذا نان و پنیر و چای یا نان و پنیر و هندوانه بود. یک غذای سادۀ حاضری. اهل میان‌وعده و تنقلات هم نبود. گاهی روزها می‌گذشت و میوه نمی‌خورد. از اصفهان برایش هدیه، گز  و  پولکی می‌آور...

در یک سفری که ایشان (آیت‌الله بهجت) مشهد تشریف داشتند، خدا توفیقی به ما داد خدمت ایشان مشرف شدیم. به ایشان گفتم: آقا می‌شود یک ذکری به ما یاد بدهید که [برکاتش] دائمی باشد، خیلی بزرگ باشد. من فکر کردم ایشان یک دعای خیلی طویل و طولانی را می‌فرمایند. [اما] فرمودند: «در قبال این ذکری که من به شما [یاد] ...

...

زمان را با ذکر شکار می‌کرد، با ذکر نفس می‌کشید... ...

...

فرزند حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره گفت: توجه به سادگی و عنایت به سیره بزرگان دین از خصوصیت‌های مرحوم ابوی بود بطوریکه ایشان همیشه می‌گفتند « من یک طلبه‌ام » و بر میثاق طلبگی پایبند بودند. ...

هر چقدر خندۀ آقا شیرین بود، اخمش دلمان را می‌لرزاند. یک راه‌هایی برای ادب کردن ما داشت که خیلی سخت بود...   ...

زمانی که ما در نجف در مدرسه مرحوم سید محمدکاظم یزدی بودیم، شبی هنگامی که مشغول درس و مطالعه بودیم، صدایی از حجره همسایه و دیواربه‌دیوار حجره ما بلند شد به‌گونه‌ای که چنان صدایی در مدرسه سابقه نداشت. اعتنایی نکردم و به کار خود ادامه دادم، بعد به آن حجره رفتم و گفتم: صدای چه بود؟ گفت: تخم مرغی در طاقچ...

پیرمردی که چشم‌هایش متراخم بود، در عراق، حرف‌هایی می‌زد که هنوز صحبت از آن مطالب نه در ایران بود و نه در عراق، از جمله می‌گفت: حکومت پادشاهی عراق، جمهوری می‌شود، در صورتی که هنوز اسمش هم نبود. و او این حرف را گویا در زمان حیات فیصل اول می‌گفت. همچنین درحالی‌که با هم در حرم پشت سر حضرت نشسته بودیم و ...