ج. در صورتى که رطوبت زمين به اندازه‌اى بوده که به موکت سرايت نموده، نجس است و در غير اين صورت نم و رطوبت اندک، موجب نجاست موکت نمى‌شود.

ج. بايد آنان را مطلع ساخته و از خوراندن غذاى نجس به آنان اجتناب نمايد. (به مسأله‌ى ١۴۶ رجوع شود.)

ج. بايد در جايى که موجب هتک و يا نجاست نشود دفن نمود و از سوزاندن اجتناب کرد.

ج. اگر محل عبور و مرور است، جايز نيست.

ج. بله.

ج. در صورت شک، حکم آب مطلق را دارد و تا وقتى که يکى از اوصاف سه گانه آب به واسطه نجاست موجود در آن تغيير نکرده، پاک است.

ج. پاک نمى‌شود، مگر با جارى شدن آب از جزيى ديگر، به هر نحو باشد.

ج. چون برش به وسيله‌ى کارد و امثال آن است، در صورت يقين به ملاقات آن با دست غير مسلمان در حين برش يا بعد آن، محکوم به نجاست است و با تطهير قابل استفاده است.

ج. در صورت برطرف کردن عين نجس و آبکشى با آب کر، فشار و پايمال کردن لازم نيست و در آب قليل، فشار لازم نيست با دست باشد.

ج. بعد از برطرف کردن عين نجاست، با آب شلنگ ـ که به شير آب وصل است ـ آن جا را بشويند، به طورى که آب به تمام جاهاى نجس برسد.