سؤال: روایاتی در کافی مذکور است که مفاد آنها این است که «محبت اهلبیت علیهمالسلام بدون عمل و بندگی مفید نیست، و خداوند با کسی خویشی ندارد و میزان در قرب و بُعد و ثواب و عقاب، طاعت و معصیت خداست»،١ این روایات را چگونه تفسیر میفرمایید؟
جواب: دیدن یک روایت بدون ادله دیگر، نظیر تنها به قاضی رفتن است، محبت و ولایت اهلبیت علیهمالسلام خود، یک عمل است و واجب، بلکه از اعظم طاعات و واجبات است، بهحدی که فرمودهاند: «لَمْ ینادَ بِشَیءٍ کما [ما] نُودِی بِالوَلایةِ؛ به هیچچیز، همانند ولایت فرا خوانده نشده است».٢
البته نماز، روزه، زکات و حج هم واجب است و محبت هرقدر رتبهاش بیشتر باشد، اثر آن در اعمال دیگر بیشتر خواهد بود. در قرآن شریف میفرماید: «إِلا الْمَوَدةَ فِی الْقُرْبَی؛ بهجز مودت نزدیکان [من]».٣
اگر چیز دیگری غیر از مودت اهلبیت علیهمالسلام برای مردم نافعتر بود، بیان میشد. البته ما متأسفانه به آنها محبت داریم، اما در راه و مکتب آنها نیستیم، لذا مثل آنها نماز نمیخوانیم و مثل آنها حج بهجا نمیآوریم و... .