علمایی را در حرم و مشاهد مشرفه نجف و کربلا و... دیدیم که با چه توسلات و تضرعات و حالات خوش عجیب و غریبی اقبال و گریه داشتند، گویا نمیدانستند که در عالَم، ریا هم وجود دارد، گویا خبری از ریاکاری و خودنمایی نداشتند و نمیدانستند که آیا کسی در اطراف آنها هست و آنها را میبیند، یا خیر.