باسمه تعالی
آقایانی که طالب مواعظ هستند، از ایشان سؤال میشود: آیا به مواعظی که تا حال شنیدهاید، عمل کردهاید، یا نه؟ آیا میدانید که: «هر که عمل کرد به معلوماتِ خودش، خداوند مجهولات او را معلوم میفرماید»؟ آیا اگر عمل به معلومات ـ اختیاراً ـ ننماید، شایسته است توقعِ زیادتی معلومات؟ آیا باید دعوتِ به حق، از طریق لسان باشد؟ آیا نفرموده: «با اعمالِ خودتان، دعوت به حق بنمایید»؟ آیا طریق تعلیم را باید یاد بدهیم، یا آنکه یاد بگیریم؟
آیا جواب این سئوالها از قرآن کریم: «وَ الَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا»۱«و حتماً آنان را که در بهسوی ما تلاش و مجاهدت کنند، به راههای خود هدایت میکنیم.»، و از کلام معصوم: «مَنْ عَمِلَ بِمَا يَعْلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يَعْلَمْ»۲«امام صادق علیهالسلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، خداوند علم به آنچه را که نمیداند، به او خواهد داد.» و «مَنْ عَمِلَ بِمَا عَلِمَ كُفِيَ مَا لَمْ يَعْلَمْ»۳«امام صادق علیهالسلام فرمودند: کسی که به دانسته خود عمل کند، بس است او را از آنچه که نمیداند.»، [روشن نمیشود؟].
خداوند توفیق مرحمت فرماید که آنچه را میدانیم، زیر پا نگذاریم و در آنچه نمیدانیم، توقف و احتیاط نماییم تا معلوم شود. نباشیم از آنها که گفتهاند:
پی مصلحت مجلس آراستند نشستند و گفتند و برخاستند
وما توفیقی إلا بالله، علیه توکلت وإلیه اُنیب.
والسلام علیکم ورحمة الله وبرکاته.
الاقل محمدتقی البهجة.
مشهد مقدس، یکشنبه ۱۳۷۵ ﻫ..ش، مطابق با ربیع الاول پ۱۴۱۷ ﻫ..ق