خوشا به حال کسی که خطای خود را ببیند و به عیب خود توجه داشته باشد و عیوب دیگران را ندیده بگیرد و خود را کامل و بینقص نبیند؛ بلکه در موارد خطا و اشتباه، خود را خطاکار ببیند. ما باید باب توجیه خطا و اشتباه را به روی خود ببندیم؛ و برای هر خطا، زبان به استغفار بگشاییم؛ و اگر قابل جبران باشد جبران کنیم.