عدهای در تصرف سهم امام علیهالسلام، مخصوصاً بیش از مقدار ضرورت و به اندازه شئونات، احتیاط میکردند. بعضی از بزرگان نجف با اجاره خانهای که ظاهراً در اراک داشتند و بسیار کم بود، اِمرار معاش میکردند و میفرمودند: ذلت نسیه گرفتن از دکانها را بر تصرف در سهم امام علیهالسلام ترجیح میدهم.
مرحوم شیخ انصاری هم احتیاط میفرمود. نقل میکنند که آخوند خراسانی رحمهالله در اواخر عمر توسعه میداد. حتی نقل میکنند طلبهای خدمت ایشان آمده بود و امضای قبضی هفتصد تومانی را میخواست، ایشان بلافاصله امضا کردند. در آن زمان که یک تومان و دو تومان بسیار ارزش داشت و در نجف کوچه صدتومانی وجود داشت، قبض هفتصد تومانی را امضا کرد! یکی از اطرافیان آخوند رحمهالله به ایشان اعتراض کرد، ولی ایشان فرمودند: اگر به تو میدادم، آیا به دیگری میدادی؟ سپس فرمودند: بگذار یک سال راحت باشد.