در حال بارگیری...
۱. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: حاجیان و عمره به‌جای‌آورندگان، میهمانان خدایند؛ خداوند آنان را دعوت نمود پس او را اجابت نمودند، و از خداوند درخواست نمودند و او آنان را عطا نمود.
۲. امام صادق علیه‌السلام: حج‌کننده و به‌جا آورندۀ عمره، میهمانان خدا هستند؛ اگر چیزی از او طلب کنند، بدان‌ها ارزانی میدارد؛ و اگر او را بخوانند، پاسخشان گوید؛ و اگر شفاعت کنند، شفاعتشان را میپذیرد؛ و اگر سکوت کنند (چیزی نخواهند) خود بدان‌ها عطا میفرماید و در عوض هر درهم، هزار هزار درهم پاداش داده میشوند.
۳. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: طواف خانۀ خدا و سعی صفا و مروه و رمی جمرات، قرار داده شده تا یاد خداوند به پا داشته شود.
۴. امام باقر علیه‌السلام: اسلام بر پنج چیز بنا شده است: نماز و زکات و حج و روزه و ولایت.
۵. رسول گرامی صلی‌الله‌علیه‌وآله: برای حجِ نیکو، پاداشی جز بهشت نیست.
۶. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر کس که برای حج به راه افتد و [فقط] خدا را قصد نموده باشد، هر آئینه خداوند هر گناهی که قبلًا انجام داده یا بعداً انجام میدهد، میبخشد و شفاعتش برای هر کس که برای او دعا کند، پذیرفته میشود.
۷. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: حج به جای آورید، زیرا که حج گناهان را میشوید چونان که آب، پلیدی را.
۸. امام صادق علیه‌السلام: حج و عمره دو بازار از بازارهای آخرتند؛ و هر کس آن دو را به‌جا آورد، در جوار خداست که اگر به آنچه آرزو دارد (انجام حج و عمره) دست یابد، خداوند او را میبخشد؛ و اگر اجل او را مهلت ندهد، پاداش او بر خداست.
۹. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر کس خواهان دنیا و آخرت است، دیدار این خانه (کعبه) را، قصد کند؛ و هر کس از مکه بازگردد و بر حج در سال آینده عزم داشته باشد، به عمرش افزون گردد.
هر کس برای حج یا عمره از خانهاش بیرون آید، به هر قدمی که برمیدارد و بر مینهد، چنانکه برگ از درختان فرو میریزد، گناهان از بدنش فرو میریزد؛ پس هنگامی‌که به مدینه وارد گردد و با سلام با من مصافحه کند، ملائکه با سلام با او مصافحه مینمایند؛ و چون به ذو الحلیفه (محدوده مسجد شجره) در آید و غسل نماید، خداوند او را از گناهان پاکیزه میسازد؛ و وقتی دو جامه احرام نو بر تن کند، خداوند حسنات را بر وی تازه کند؛ و وقتی که «لبیک اللَّهمّ لبیک» بگوید، پروردگار او را با «لبّیک و سعدیک» پاسخ می‌گوید [و میفرماید] «کلامت را میشنوم و تو را مینگرم»؛ پس هنگامی که به مکه داخل شود و طواف نماید و بین صفا و مروه سعی کند، خداوند پیوسته خیرات را بر وی عطا کند؛
و هنگامی که در عرفات به وقوف پردازد و فریاد نالهها به نیازها، برخیزد، خداوند به وسیله ایشان بر ملائکهاش مباهات مینماید و میفرماید: «ای فرشتگان من و ای ساکنان آسمان‌های من! آیا بر بندگانم نمینگرید که چگونه از راههای دور، ژولیده و غبار آلوده نزد من آمدهاند، مال‌هایشان را (در این راه) صرف نمودند و بدن‌هایشان را در رنج افکندهاند. سوگند به عزت و جلالم سوگند که گناهکارشان را به نیکوکارشان میبخشم و آنان را از گناهان به‌در آورم مانند روزی که از مادر زاده شدهاند؛ پس هنگامی‌که جمرات را رمی کنند و سرهایشان را بتراشند و خانه (کعبه) را زیارت کنند، فریاد کنندهای از درون عرش فریاد بر میکشد: «باز گردید؛ شما بخشیده شدید؛ عمل را از سر گیرید».
۱۰. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: کسی که حج به جای میآورد، در رفت و بازگشت، در ضمانت خدای عزّوجلّ است؛ پس اگر در سفرش رنج یا سختی بدو رسد، گناهانش به‌وسیلۀ آن بخشیده میشود و به هر قدمی که برمیدارد، هزار درجه در بهشت به او عطا میشود؛ و به هر قطرهای از باران که به او اصابت مینماید، پاداش شهید برایش منظور میگردد.
۱۱. امام صادق علیه‌السلام: هر گاه اراده حج نمودی، پس قلبت را برای خداوند (عزّوجلّ) قبل از سفر، از هر مشغول کنندهای و تاریکی هر حجابی، پاکیزه کن و همه امورت را به آفرینندهات واگذار، و در همه حرکات و سکنات، بر او توکل کن؛ و بر قضا و حکم و تقدیر او تسلیم شو؛ و دنیا و راحتی و مخلوقین را واگذار؛ و حقوقی که از مخلوقین بر عهده تو است ادا کن؛ و بر توشه و وسیله مسافرتت و نیز یاران و نیرو و جوانی و مال خود، اعتماد مکن که چه بسا اینان برای تو دشمن و موجب نابودی گردند.
هر کس ادعای رضایت خداوند نماید و بر غیر او اعتماد کند، خداوند آن [غیر] را برای او دشمن و وبال قرار میدهد تا بداند نه برای او و نه برای دیگری هیچ نیرو و چاره‌ای نیست مگر با نگهداری خداوند متعال و توفیق او و آنگاه آماده شو به‌گونه آمادگی کسی‌که امید بازگشت ندارد؛ و [با دیگران] نیک معاشرت کن؛ و وقت‌های نمازهای واجب و سنتهای پیامبر گرامی اسلام (ص) را پاس دار و نیز بر ادب و بردباری و صبر و شکر گزاری و مهربانی و سخاوت و بخشش توشه، در همه اوقات [محافظت نما].
سپس با آب توبه خالصانه، خودت را از گناهان بشوی؛ و لباس راستی و صفا و خضوع و خشوع را بر تن نمای؛ و بر هر چیز که تو را از یاد خدای (عزّوجلّ) باز میدارد و از بندگی‌اش مانع میگردد، مُحرِم شو. اجابت (تلبیه) گوی به‌گونه اجابتی صاف و خالص و پاکیزه برای خداوند (عزّوجلّ) در حالی‌که به ریسمان محکم (الهی) چنگ زدهای. و با قلبت همراه فرشتگان اطراف عرش، طواف کن همان‌گونه که با جسمت با مسلمین در گرد کعبه طواف میکنی و از ترس هوای نفست و به خاطر دوری جستن از تمامی نیرو و توان خود، هروَله کن.
آنگاه از غفلتها و لغزش‌هایت با خارج شدنت به‌سوی «منی» بیرون شو و آنچه را که بر تو حلال نیست و سزاوار آن نیستی، «تمنّی» مکن و در عرفات به خطاهایت اعتراف کن و پیمانی را که نزد خداوند بر یگانگی او بستهای، در مُزدلفه (مشعر الحرام) تجدید کن و به‌سوی او تقرب جوی و تقوای او را پیشه کن؛ و هم‌چنان که بر کوه (جبل الرحمة) بالا میروی، با روح خود به‌سوی ملأ اعلی بالا رو؛ و گلوی هوا و طمع را هنگام قربانی نمودن، بِبُر و شهوت‌ها و پستیها و خِسّتها و کارهای ناپسند را هنگام رمی جمرات، پرتاب کن؛ و عیب‌های آشکار و نهان را با حلق موی، از بیخ برکن؛
و با داخل شدن در حرم، در امان خداوند متعال و حمایت و پوشش و حفظ و سرپرستی او، داخل شو و خانه (کعبه) را در حالی‌که به بزرگداشت و تعظیم صاحب آن (خانه) و شناخت و عظمت و سلطنت او مشغولی، طواف کن و حَجَر را از روی رضایت به قسمت او و با خضوع برای عظمتش، ببوس؛ و از غیر او با طوافِ وداع، خدا حافظی کن و روح و درون خود را برای دیدار خداوند در روز ملاقات، با ایستادنت بر [کوه] صفا، پاکسازی کن؛ و در مَروه با فانی نمودن صفاتت (در خداوند)؛ برای خداوند با مروّت باش و بر شرط حج خود و وفای به عهدی که بر آن با پروردگارت پیمان بستهای، و او را اجابت نمودهای تا روز قیامت استوار باش.
و بدان‌که خداوند متعال، حج را واجب نساخت و آن‌را در میان همه عبادات با فرمودهاش «وَ لِلَّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبِیلًا» به خودش مخصوص نساخت، و سنّتی را در میان مناسک بر پیامبرش تشریع ننمود، مگر برای آمادگی و اشاره به مرگ و قبر و بعث و قیامت.
۱۲. امام صادق علیه‌السلام: حج بر دو گونه است: حج برای خدا و حج برای مردم؛ پس کسی‌که برای خدا حج کند، پاداش او در نزد خدا بهشت است؛ و هر کس برای مردم حج کند، پاداش او روز قیامت بر مردم است. هر کس که برای خدا حج به‌جا آورد و قصد ریا و شهرت طلبی نداشته باشد، خداوند حتماً او را میآمرزد.
۱۳. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: نشانه قبولی حج آن است که عبد، گناهانی را که انجام میداده، ترک نماید.
۱۴. امام زین‌العابدین علیه‌السلام: هر کس قرآن را در مکه ختم کند، نمیمیرد تا اینکه پیامبر خدا را ببیند و جایگاهش را در بهشت رؤیت نماید.
۱۵. امام صادق علیه‌السلام: حج‌گزار، مادامی که به گناه آلوده نشده، نور حج همراه اوست.
۱۶. حجر [الاسود] به‌منزله دست راست خداوند در روی زمین است؛ پس کسی‌که دستش را بر آن کشد، هر آینه با خداوند بیعت نموده که او را نافرمانی نکند.
۱۷. امام علی علیه‌السلام: هنگامی‌که برای حج، به‌سوی خانه خدا روانه شدید، به خانه کعبه زیاد بنگرید، زیرا صد و بیست رحمت خدا در کنار خانهاش میباشد: شصت رحمت برای طواف‌کنندگان و چهل رحمت برای نمازگزاران، و بیست رحمت برای نگاه‌کنندگان (به خانه).
۱۸. امام صادق علیه‌السلام: کسی‌که به کعبه بنگرد، پیوسته برای او نیکی نوشته میشود و گناه از او محو میشود تا زمانی‌که نگاهش را از آن برگیرد.
۱۹. امام صادق علیه‌السلام: کسی که با معرفت به کعبه بنگرد و حق و حرمت ما را چنانکه حرمت کعبه را میشناسد، دریابد، خداوند گناهانش را میبخشد و اندوه دنیا و آخرتش را کفایت فرماید.
۲۰. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: یک نماز در مسجد الحرام، برابر با صد هزار نماز؛ و یک نماز در مسجد من، برابر با هزار نماز است؛ و در بیت المقدس، برابر با پانصد نماز است.
۲۱. امام صادق علیه‌السلام: در این مسجد (مسجد النبی صلی‌الله‌علیه‌وآله) هرقدر می‌توانید زیاد نماز بخوانید که تحقیقاً برای شما بهتر است و بدانید که گاه کسی در امر دنیا زیرک است، میگویند چقدر فلانی زیرک است، پس چگونه است کسی که در امر آخرتش زیرک باشد.
۲۲. پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: حج‌گزار هیچ تسبیح و تهلیل۱ و تکبیری نمیگوید مگر آنکه به‌سبب آنها بشارتی دریافت میدارد.
۲۳. امام صادق علیه‌السلام: در ترک حج، هیچ خیر و خوبی نیست.
۲۴. ابو سعید [می‌گوید] از امام صادق علیه‌السلام از تفسیر فرمایش خداوند متعال «مَنْ کانَ فِی هذِهِ أَعْمی فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا» سؤال کردم، [آن حضرت] فرمودند: او کسی‌است که حج را یعنی حَجّة الاسلام به تأخیر میاندازد تا مرگ او را دریابد.
۲۵. امام باقر علیه‌السلام: هیچ بنده با ایمانی نیست که گرد این خانه هفت بار بگردد (طواف کند) و دو رکعت نماز بخواند و طواف و نماز آن‌را نیکو به‌جا آورد مگر آنکه خداوند او را ببخشد.
۲۶. پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: در میان گناهان، گناهانی است که بخشیده نمیشوند مگر در عرفات.
۲۷. امام باقر علیه‌السلام: چه بهرهای برد کسی‌که این راه را بپیماید، اگر سه خصلت در او نباشد: تقوایی که او را از نافرمانیهای خداوند، مانع شود، و بردباریی که به‌وسیله آن بر غضبش چیره آید، و معاشرت نیکو با همراهان خود.
۲۸. شخصی گوید به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: هنگامی‌که ما به مکه میرسیم، همراهانم به طواف میپردازند و مرا وا مینهند تا وسایلشان را نگهداری نمایم، ایشان فرمود: تو پاداشت از آنان بیشتر است.
۲۹. امام زین‌العابدین علیه‌السلام: بر حاجی و عمره کننده به سلام و مصافحه مبادرت کنید قبل از آنکه با گناهان آمیخته شوند.
۳۰. امام صادق علیه‌السلام: کسی‌که حجکنندهای را ملاقات نماید و با او مصافحه کند، مانند کسی است که حجر را اِستلام کرده است.
۳۱. امام سجاد علیه‌السلام: هر کس در غیاب حج‌گزار، به خانواده و اموال او رسیدگی کند، پاداشی چون حج‌گزار دارد حتی به گونهای که گویی سنگهای کعبه را استلام نموده است.
۳۲. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: بدان که عمره، حج اصغر است و همانا یک عمره، برتر است از دنیا و آنچه در اوست و حج، برتر از عمره است.
۳۳. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: پاداش حج بهشت است، و عمره کفّاره هر گناهی است.
۳۴. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر کسی برای عمره خارج گردد پس مرگ او را دریابد، برای او پاداش عمره‌کننده تا روز قیامت نوشته میشود.
۳۵. [شخصی] از امام محمد باقر علیه‌السلام سؤال نمود که آیا ابتدا به مدینه روم یا مکه؟ ایشان فرمود: از مکه آغاز کن و به مدینه پایان بخش که این‌گونه برتر است.
۳۶. رسول گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله: هر کس حج به‌جا میآورد و پس از آن قبر مرا بعد از رحلتم زیارت کند، مانند کسی است که مرا در حال زندگانی، زیارت کرده باشد.
۳۷. پیامبر گرامی صلی‌الله‌علیه‌وآله: ای علی! کسی‌که مرا در حال حیاتم یا در مماتم زیارت کند، یا تو را در حال حیاتت یا در ممات زیارت کند یا دو پسر تو را در حیاتشان یا در مماتشان زیارت کند، برای او ضامن میشوم در روز قیامت که او را از هراس‌ها و سختیهای قیامت نجات دهم تا او را در رتبه خودم با خودم همراه سازم.
۳۸. [راوی می‌گوید که] به امام باقر علیه‌السلام عرض کردم: فدایت شوم، کسی‌که با قصد به زیارت رسول خدا(ص) رود، چه پاداشی دارد؟ فرمود: برای او بهشت است.
۳۹. زید شحّام گوید: به امام صادق علیه‌السلام عرض کردم: چه ثوابی است برای کسی‌که زیارت کند یکی از شما را؟ فرمود: مانند کسی است که رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله را زیارت نموده باشد.
۴۰. امام صادق علیه‌السلام: حضرت فاطمه علیهاالسلام در هر صبح شنبه به زیارت قبور شهدا میرفت و سپس نزد قبر حمزه میآمد و برای او طلب رحمت و آمرزش مینمود.
