در صحیح بخاری به نقل از عایشه آمده است: «کانَ لِعَلِی مِنَ الناسِ وَجْهٌ حَیاةَ فاطِمَةَ، فَلَما تُوُفیتْ إِسْتَنکرَ عَلی وُجوُهِ الناس... وَ کانَ الْمُسْلِمُونَ إِلی عَلِی قَریباً حینَ راجَعَ الاْءمْرَ بالْمَعْرُوفِ؛ تا زمانی که فاطمه علیهاالسلام در قید حیات بود، مردم به علی علیهالسلام احترام میگذاشتند، ولی وقتی از دنیا رفت، مردم از او بدشان آمد... ولی وقتی به امر معروف (بیعت با ابوبکر!) بازگشت، مردم باز به او نزدیک شدند».۱
میگوییم ما مبتدعه، شاذ و بد، و شما خوب، آیا حالا که کسی نیست با او بیعت کنید، میخواهید نزاع را تأسیس کنید؟!
میگوییم ما مبتدعه، شاذ و بد، و شما خوب، آیا حالا که کسی نیست با او بیعت کنید، میخواهید نزاع را تأسیس کنید؟! وقت رحلت رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلم به ما گفتید که شما قائل به ناکس هستید (اَلعَیاذ بِالله!) پس چرا بعد از قتل عثمان وقتی همین آقا (امیرالمؤمنین علی علیهالسلام) سر کار آمد، از هر طرف برای بیعت با او هجوم آوردید؟!
یعنی ما پیرو همین آقایی هستیم که شما اینگونه به او هجوم آوردید و پس از عثمان او را به امامت پذیرفتید و با او بیعت کردید، پس گناه ما چیست که پیرو آقایی هستیم که شما نیز او را به امامت قبول دارید و راه او را صحیح میدانید و خودتان هم باید از روز اول در راه او میبودید؟! گویا ما قابلیت غضب خدا را داریم. به خدا پناه میبریم!