در مجلسی که ابوحنیفه نیز حضور داشت، امام صادق علیهالسلام فرمود: هدهد راهنمای لشکر سلیمان علیهالسلام بود؛ زیرا هدهد آبهای زیر زمین را میبیند. ابوحنیفه فوراً گفت: «ظَفَرْتُ بِک؛ گرفتمت!»، حضرت فرمود: «وَ کیفَ ذاک؛ چگونه؟» عرض کرد: اگر هدهد آب زیر زمین را میبیند، پس چرا دامی را که صیاد برای او پنهان کرده نمیبیند و به دام میافتد؟ حضرت فرمود: «یا نُعْمانُ! أَما عَلِمَتْ أَنهُ إِذا جآءَ الْقَدَر، أَغْشَی [أَعْشَی] الْبَصَرُ؟!؛ ای نعمان! مگر نمیدانی که وقتی قَدَر خداوند فرا میرسد، دیده نابینا میگردد!».۱
تصریح به اسم ابوحنیفه ـ یعنی اینکه حضرت به او «نعمان» خطاب کرد ـ برای استخفاف و تحقیر اوست.
« به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم بهار توبه شکن میرسد، چه چاره کنم؟»۲