خدا میداند که انسان یک صلواتی که میفرستد و برای یک میّتی هدیه میکند، چه معنویت و چه صورت و چه واقعیتی برای همین یک صلوات هست! انسان نباید به کمی و زیادی اعمال توجه کند، بلکه باید به کیفیت اعمال توجه داشته باشد. اگر کسی برای خدا انفاق کرد، حتی اگر پول کمی باشد ارزشمند است. اما اگر برای خدا انفاق نکرد، هزاران طلا و نقره هم ارزشی ندارد. هر چه برای خدا نیست از بین میرود، هر چه برای خداست باقی میماند و لحظه به لحظه رشد میکند. امکان ندارد که انسان برای خدا کار خیری بکند، و آن کار مورد غفلت واقع شود: «لَا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ» محال است ملائکه از این کار خبر نداشته باشند. امکان ندارد این کار را کسی ننویسد و ضبط نکند. انسان باید توجه داشته باشد که هر کار خیری و هر کار شرّی از هرکسی که صادر بشود در عالَم بالا آشکار است. خدا میداند چه کسانی مطّلع میشوند، خدا میداند چه پاداشی بر اعمال خیر یا شر ثابت میشود.
سخن دوست، ص۷۳