انسان باید به اعمالی توجه داشته باشد که برای او باقی میماند. به آنچه از بین میرود توجهی نداشته باشد. اعمال نیک، اطاعت از خدا، هر عملی که موجب تقرّب به خداست، اینها با انسان میماند. انسان از اینجا تا قیامت همینها را با خود میبرد. انسان هرجا که باشد این اعمال هم با او هست. اعمال خوب انسان از بین نمیروند، اعمال جاودان انسان از بین نمیرود. همه باید بدانند که طاعات و عبادات چیزهایی نیستند که به واسطه خراب شدن این اتاق از بین بروند، به واسطه جدا شدن روح از این بدن از بین بروند، نه! همه آنها باقی و ثابت هستند، و یک صورت معنویهای دارند که در قیامت برای هر فرد ظاهر خواهد شد.
سخن دوست، ص۷۰