گرچه همانگونه که گذشت، کمال آدمی به حاکمیت عقل او بر دیگر قواست و پستی او به تاخت و تاز شهوت، غضب و شیطنت در میدان زندگی، اما باید دانست که تعطیلی این قوا (شهوت، غضب و شیطنت) نیز مفید و مطلوب نیست، زیرا دوام و بقای بدن، بسته به فعالیت این قواست؛ از این رو عقل نیز به فعالیت محدود آنها حکم می کند.
پس صلاح حال انسان به این است که عقل بر قوای سه گانه دیگر مسلط باشد و آنها به دستور او عمل کنند و به رأی و نظر او گردن نهند، نه این که یک سره منکوب و سرکوب شوند. تعطیل کردن قوا، نه موافق با آموزه های قرآن است و نه مطابق با سیره اولیای خدا.