نوع چهارم (از اهل فسق و معاصى): کسانى هستند که شيطان، فريب ايشان را داده، اينکه: خداى تعالى، ارحمالرّاحمين است، و گناهان عاصيان در جنب درياهاى رحمت او قدرى ندارد، و نااميدى از کرم او مذموم، و رجاء به رحمت او محمود است. ابليس، ايشان را به اين خدعه فريفته، مرتکب انواع معاصى و ظلم مىگرداند. و غافل مىشوند از اينکه مقتضاى کرم و حکمت چيست؟! و معنى رجاء محمود کدام است؟! و نمىدانند که آنچه ايشان دارند، رجا نيست! بلکه حُمق (حماقت) است.
همچنان که سيّد رسل صلیاللهعلیهوآله فرموده که: «احمق کسى است که نفس او، پيروىِ هوا و هوس نمايد، و متابعت خواهشهاى خود کند، و با وجود اين، آرزو از خدا داشته باشد».