عکس‌نوشت سه‌شنبه ١۴ آبان ماه ١٣٩٨

کنار بچه می‌نشست. انگشت‌های سبابه و میانی یک دستش را مثل پاهای کسی که قدم  بزند، می‌گرفت و دستش را می‌برد سمت بچه و می‌گفت: «اومد،  اومد، اومد، اومد.»

بچه‌ها که سر راهش را می‌گرفتند، آن‌لحظه مثل خودشان می‌شد، حرفی هم اگر بود، کودکانه می‌زد.

روزی مرا کشید کنار و گفت: «با بچه‌ها باید با زبان خودشان حرف زد.»
انگار می‌دانست که چند روز پیش هر چه کردم، نتوانسته بودم پسرم  را قانع کنم!