تا زمان منصور، بنیهاشم اعم از عباسیین و علویین، یکدست بودند، ولی زمانی که او سر کار آمد و بعضی از علویین علیه او خروج کردند، منصور بر اهلبیت غضب کرد. منصور درباره علویین میگفت: «لأُقَدمَن عَلَیهِمْ تَیماً وَ عَدِیاً!؛ دو قبیله تَیم و عَدِی١ را بر آنان مقدم خواهم داشت».٢
از جمله عبداللهبنحسن رضواناللهعلیه را که مسنّترین فرد اهلبیت علیهمالسلام بود، و نیز افراد شاخص علویین را که قوم و خویش او بودند، کشت.
حتی قصد کشتن امام صادق علیهالسلام را هم داشت که به امداد غیبی آن حضرت محفوظ ماندند. درهرحال، هر کس به مجلس منصور رفت، کشته شد.