سعی کنیم از سهم امام علیهالسلام بهقدر ضرورت مصرف کنیم، تا قدری از آتش و عذاب ما تخفیف داده شود. بزرگان ما از حلال اجتناب میکردند و ما حداقل از حرامش پرهیز کنیم.
یک وقت کسی برای درخواست کمک به خدمت میرزای بزرگ رحمهالله مراجعه نموده بود و چون ایشان چیزی نداشته، ساعتی را آورده بود و به ایشان داده بود تا بفروشد واز پولش استفاده کند و مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانی هم ـ با آن حافظه عجیب و پرکاری و احاطه در فقه و فقاهت ـ دیده بود طلبهای غمناک و گرفته است. علتش را پرسیده بود، آن طلبه گفته بود که از کثرت عایله و فشار مخارج زندگی است و مرحوم سید فرموده بود: برو فلانجا لحافی برای فروش گذاشتهام که پولش را بگیرم، تو برو پولش را بگیر و مصرف کن؛ زیرا تو از من مستحقتری!