هر دقیقهای که میگذرد جایگزین و عوض ندارد، از دست رفته و گذشته است و دیگر برنمیگردد. ایکاش اگر خانه و درِ خانه را نمیدانیم، کوچه را میدانستیم.
حاج محمدعلی فشندی رحمهالله هنگام تشرف به محضر حضرت صاحب عجلاللهتعالیفرجهالشریف عرض میکند: مردم دعای توسل میخوانند و در انتظار شما هستند و شما را میخواهند، و دوستان شما ناراحتند. حضرت میفرماید: دوستان ما ناراحت نیستند!
ایکاش مینشستیم و درباره اینکه حضرت غائب علیهالسلام چه وقت ظهور میکند، با هم گفتوگو میکردیم، تا حداقل از منتظرین فرج باشیم. اشخاصی را میخواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود. چرا ما حداقل مانند نصاری که در مواقع تحیر با انجیل ارتباط دارند، با آن حضرت ارتباط برقرار نمیکنیم؟!