چند نفر از علمای عامه که معتقد بودند شیخین از ظلم خود به حضرت فاطمه علیهاالسلام توبه کرده بودند، از بغداد به کربلا آمده بودند تا با علمای شیعه بحث و مناظره کنند.
یک نفر شبانه نزد آخوند دربندی رحمهالله رفت و جریان را به اطلاع ایشان رسانید. ایشان همان شب در مجلسی که علما در آن اجتماع کرده بودند، به بالای منبر تشریف برد و فرمود: «أَللهُم الْعَنِ الأول!» علمای عامه بسیار ناراحت شدند. ایشان بعد از مدتی فرمود: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ» طولی نکشید فرمود: «أَللهُم الْعَنِ الثانِی!» دوباره استغفار کرد. باز فرمود: «أَللهُم الْعَنْ فُلانَة!» بار سوم استغفار کرد و از منبر پایین آمد و از مجلس خارج شد.