دنیا دو روز است...

راحتی در آخرت است، «وَ الناسُ یطْلُبُونَها فِی الدنْیا فَلا یجِدُونَهُ؛ و مردم آن را در دنیا جست‌وجو می‌کنند و نمی‌یابند».١ اگر خوشی‌ها و بدی‌ها یک جا دیده شود، می‌بینیم که دنیا دو روز است؛ «أَلدهْرُ یوْمانِ: یوْمٌ لَک وَ یوْمٌ عَلَیک؛ روزگار دو روز است: روزی به نفع تو، و روزی بر ضرر تو».٢

سروصدا و گریه اطرافیان نفعی به حال شخصی که در حال احتضار و جان‌کندن است ندارد، بلکه خلوت٣ و گفتن تهلیل (لا ِلهَ‌إِلا‌الله) برای طرفین نافع است.۴ شاید اگر محتضر توجه داشته باشد، و جایش خوب باشد، از گریه کردن و اظهار ناراحتی آنها ناراحت گردد.

در روایت آمده است که: «مؤمن و کافر، فردا از تأخیر مرگ حسرت می‌خورند و آرزو می‌کنند که ‌ای‌کاش زودتر مرده بودم! مؤمن برای اینکه زودتر به مقامات و تنعم برسد، و کافر برای تخفیف در عذاب به‌واسطه کمی عمرش».

• ١. ر.ک: مستدرک‌الوسائل، ج۱۲، ص۱۷۳؛ بحارالانوار، ج۷۵، ص۴۵۳؛ عدةالداعی، ص۱۷۹؛ عوالی‌اللّئالی، ج۴، ص۶۱.
• ٢. نهج‌البلاغه، ص۴۶۲ و ۵۴۶؛ بحارالانوار، ج۳۳، ص۴۹۸؛ ج۷۰، ص۸۱ و ۱۳۵؛ ج۷۴، ص۴۲۲؛ ج۷۵، ص۱۳ و ۸۴.
• ٣. خلوت ظاهری و عدم حضور افراد گریه کننده در کنار محتضر و نیز خلوت و توجه باطنی به حضرت حق سبحانه.
• ۴. ر.ک: وسائل‌الشیعة، ج۲، ص۴۵۴؛ مستدرک‌الوسائل، ج۲، ص۱۲۱.