در حال بارگیری...
سؤال: چرا ما باید از عترت محروم باشیم؟
جواب: چه کسی گفته است از فیوضات آنها محرومیم. ما به اختیار محرومیم والإمتناعُ بالإختیارِ لاینافی الإختیار (به اختیار خود محروم‌بودن، با داشتن اختیار منافات ندارد)؛ زیرا هُم عَلی إِفاضاتهم الحضوریةِ بِالنّسبةِ إِلی أهلها (ائمه اطهار علیهم‌السلام همان فیوضات و افاضات حضوری خود را نسبت به اهل آن دارند):
«بَلْ بِرَجَاءِ حَيَاتِكَ حَيِيَتْ قُلُوبُ شِيعَتِكَ وَ بِضِيَاءِ نُورِكَ اهْتَدَى الطَّالِبُونَ إِلَيْك؛ بلکه به امید حیات تو١ دل‌های شیعیانت زنده است، و به‌واسطه پرتو نور تو، طالبان رهنمون می‌گردند».٢
همچنین: «لَنُورُ الإِمامِ فی قُلُوبِ الْمؤْمِنینَ أَنْوَرُ مِنْ الشَّمسِ الْمُضیئَةِ بِالنَّهارِ؛ قطعاً نور امام در دل مؤمنان، از نور خورشید درخشان در روز درخشان‌تر است».٣ منتهی دنبال‌کردن و طلب می‌خواهد. در زمان غیبت هم عنایات و الطاف امام زمان عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف نسبت به محبان و شیعیانش زیاد دیده شده، باب لقا و حضور بالکلیة مسدود نیست، بلکه اصل رؤیت جسمانی را هم نمی‌شود انکار کرد.
