چقدر رحمت خداوند شامل کسانی است که بیتفاوت نباشند و برای رفع اینهمه ابتلائات و بلاهایی که برای مسلمانان و بر اهل ایمان وارد میشود، گریه و تضرع و ابتهال کنند! خداوند میفرماید: «فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛ ایکاش آن هنگام که گرفتاری از جانب ما به سوی آنان میآمد، تضرع و زاری میکردند!».١
اگر مسلمانی در چین مبتلا بشود، ابتلای او ابتلای ماست و ما باید خود را مثل او گرفتار بدانیم! ما در این جهان بهمنزله میهمان هستیم؛ ما را به کار صاحبخانه چه کار؟! ما فقط باید بدانیم چه باید بکنیم و چه نکنیم. اگر انسان تکالیفش را رعایت کند، از فرشته بالاتر است و دیگر غصه نباید بخورد. بنده است و بنده؛ هیچ از خود حق رأی ندارد تا خودسرانه کار بکند، وگرنه چهبسا بر ضررش تمام شود!