در حال بارگیری...
یکی از ندانمکاریهای بزرگان عامه این است که از سویی حق زهرا علیهاالسلام را ندادند، و از سوی دیگر با استفاده از عایشه، به حقوق دیگران اعم از مرد و زن تجاوز و او را دسیسۀ سیاستهای خود کردند. با راه انداختن جنگ جمل و مقابله و مقاتله با علی علیه‌السلام، امالمؤمنین را کنیز خود کردند؛ تا به‌حدی که در بصره یک نفر بلند شد و جهت تهییج و تشویق مردم به جنگ، گفت: «عَلَیکُمْ أُمُّکمْ، فَإِنَّها صَلاتُکُمْ وَ صَوْمُکُمْ؛ مادرتان را دریابید، که او نماز و روزه شماست».١ و چنان مردم را تحریک کرد و تهییج نمود که در جنگ با علی علیه‌السلام شک و تردید نداشتند! همانند حقه‌بازی و تحریکی که معاویه و عمروعاص در جنگ صفین داشتند.
آری، آنان در فریب دادن استادند و ما نیز در فریب خوردن ماهریم. زنبور عسل غذای یک سال آیندۀ خود را تأمین میکند که هم خود و هم دیگران از آن استفاده میکنند؛ ولی انسان عاقل کاری میکند که به آیندۀ خود و دیگران ضرر میرساند!
مادر جان! اُمالمؤمنین! چگونه حاضر شدی شانزده‌هزار نفر از اولاد خود را به کشتن دهی؟!
چقدر ما برای قبول باطل استعداد داریم و از قبول حق متنفر و گریزان هستیم؟! برای رهایی از فریب آنها باید به استادتر و عاقلتر از آنها پناه برد و غیر از حفظ خدا و اولیای مقرب او، هیچ حافظی نیست.
