در حال بارگیری...
هر کس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف و فرج شخصی خویش پیدا کند؛ خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک. عده‌ای بوده‌اند که گویا حضرت غائب عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در پیش آنها حاضر و ظاهر بوده است؛ مثل اینکه با بی‌سیم با آن حضرت ارتباط داشتند و جواب از ناحیه او می‌شنیدند! مرحوم مقدس اردبیلی و سید بحرالعلوم رحمهماالله که احتمال دروغ درباره آنها نمی‌رود، عبارتِ «فَعَلَیهِ لَعْنَةُ اللهِ!؛ لعنت خدا بر او باد!» را قبول ندارند و می‌گویند: آن مربوط به بابیت و ادعای مهدویت است.
با اینکه ارتباط و وصل با آن حضرت و فرج شخصی، امر اختیاری ماست، به‌خلاف ظهور و فرج عمومی، بااین‌حال چرا به این اهمیت نمی‌دهیم که چگونه با آن حضرت ارتباط برقرار کنیم و از این مطلب غافل هستیم، ولی به ظهور و دیدار عمومی آن حضرت اهمیت می‌دهیم؛ و حال اینکه اگر برای فرج شخصی به اصلاح خود نپردازیم، بیم آن است که در ظهور آن حضرت از او فرار کنیم؛ چون راهی که می‌رویم، راه کسانی است که اَهَم و مهمی قایل نیستند.
کار آفتاب اضائه (روشنی‌بخشی و نورافکنی) است؛ هرچند پشت ابر باشد. حضرت صاحب عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف هم همین‌طور است، هرچند در پس پرده غیبت باشد!١ چنان‌که حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرموده است. چشم ما نمی‌بیند، ولی عده‌ای بوده و هستند که می‌بینند؛ و یا اگر نمی‌بینند، ارتباطی با آن حضرت دارند. یک نفر زیدی‌مذهب گفت: «کلّ إِمامٍ لایری شَخْصُهُ لایسَوی خَرْدَلَةً؛ هر امامی که جسم او دیده نشود، به‌اندازه یک خردل ارزش ندارد». یک شخص سنی هم در جواب او گفت: شیعیان دوازده امامی می‌گویند: امام، غایب است، ولی تو که زیدی هم هستی می‌گویی: امامی را که نتوان دید، به اندازه یک خردل نمی‌ارزد، پس هر دوی شما بر باطلید!
دیدیم کسانی را که مثل اینکه با حضرت مخابره داشتند؛ هرچه می‌گفتند و می‌خواستند همان می‌شد. آن آقا در بیابان سه مرتبه گفت: یا امام زمان! وسیله‌ای بفرست. فوراً وسیله و مرکبی برای سوارشدن او ظاهر شد!
آری، آن حضرت این‌قدر به ما نزدیک و از حال ما با خبر است، ولی ما نمی‌بینیم و از او غافل و بی‌خبریم و می‌پنداریم که دوریم! حیف که ما قدردان نعمت ولایت نیستیم!
