تلازم عبادت و معرفت

عبادت و معرفت ـ «إِلا لِیعْبُدُون»۱ و «إِلا لیعْرِفُونَ» ـ متلازمینند؛۲ لذا کسانی که دیده شهودشان قوی است، «یسَبِحُونَ الیلَ وَ النهَارَ لاَ یفْتُرُونَ؛ شب و روز تسبیح خدا را می‌کنند و هرگز خسته نمی‌شوند»۳ هستند.

در محضر بهجت، ج۱، ص۳۷

• ۱. ذاریات: ۵۶.
• ۲. ر.ک: تفسیر قرطبی، ج‌۱۷، ص‌۵۵؛ تفسیر الثعالبی، ج‌۵، ص‌۳۰۷. نیز از روایت منقول از امام حسین علیه‌السلام در بحار‌الانوار، ج‌۵، ص‌۳۶۲؛ ج‌۲۳، ص‌۸۳ و ۹۳ همین معنا استفاده می‌شود.
• ۳. انبیا: ۲۰.