کسی که برادر مؤمن او برای حاجتی نزد او بیاید، این رحمتی است که خداوند متعال آن را به سوی او فرستاده است؛ پس چنانچه در رفع نیاز آن مؤمن اقدام کرد، به ولایت ما وصل گردیده و ولایت ما هم به ولایت پروردگار متصل است و چنانچه او را دست خالی از خود برگرداند، در حالی که می توانست کاری بکند و نکرد، به خود بدی و ظلم کرده و خود را از رحمت و نعمت خداوند محروم ساخته است.