عکس‌نوشت جمعه ١۴ دی ماه ١٣٩٧

طايفه چهارم (از اهل غرور و غفلت): واعظان اند. و اهل غرور و غفلت ايشان نيز بسيار است.
بعضى از اينها از احوال نفس و صفات آن، و از خوف و رجا و توکّل و رضا و صبر و شکر و غيره سخن مى گويد، و چنان مى‌پندارد که باگفتن اينها و خواندن خلق با اينها، خود نيز متّصف به آنها مى گردد، و حال آنکه در آن صفات از پايۀ ادناى(پایین‌ترین) عامى ترقّى ننموده است. و چنان گمان می‌کند که غرض او از وعظ، اصلاح مردم است، نه امر ديگر. و حال آنکه اگر واعظى ديگر يافت شود که از براى اصلاح خلق بهتر باشد، و مردم رو به او آورند، اين بيچاره از غصّه و حسد نزديک به مردن می‌رسد. و اگر يکى مدح و ثناى آن واعظ ديگر را کند، اين با آن مدح‌کننده دشمن می‌گردد.