ما نمی‌پرسیدیم! خودشان هر وقت چیزی مصلحت می‌دیدند می‌گفتند

کسب مقامات، ذاتی است؟ بعضی‌ها زحمت می‌کشند، به بعضی‌ها هم [گویا] خدا ذاتی می‌دهد، [یا] در اثر کاری، به آن‌ها عنایت می‌کند؛ درست است؟

بالأخره باید طوری باشد که خداوند مصلحت را در او ببیند، خصوصیات را ما نمی‌دانیم. این قدر می‌دانیم که از راهی که خدا توسط انبیا و اوصیا تعیین کرده است، به مقامات می‌رسد. خب حالا خود انبیا چه‌جوری رسیده‌اند ما که نمی‌دانیم!

آقا شما شاگرد مرحوم آقای قاضی و آقای آسید ابوالحسن بوده‌اید، ایشان به شما نسخه می‌دادند [یا] شما از ایشان می‌پرسیدید؟

نه ما نمی‌پرسیدیم، خودشان هر وقت چیزی مصلحت می‌دیدند می‌گفتند، و إلا ما چیزی نمی‌پرسیدیم که برای حوائج، برای فلان [خواسته] چه بکنیم [یا] چه نکنیم؟
گاه‌گاهی خودشان می‌گفتند. مثلا ختم [سوره] واقعه را خیلی اهمیت می‌دادند، نماز [حاجت] پنج‌شنبه را خیلی [سفارش می‌کردند]. از اساتیدشان هم نقل می‌کردند که آن‌ها هم به این [عمل] خیلی اهمیت می‌دادند.
حتی یکی از ائمه جماعت نجف که مسجد هندی نماز می‌خواند، گفته بود: «اصلاً من مرزوق این ختم هستم» (روزی‌ام از این راه می‌رسد). ختم_سوره_واقعه؛ برای دوشنبه اول ماه.